به گزارش سرویس سیاسی مفتاح نیوز؛ تجربه سخت و تاریخی فراموش نشده، نشان میدهد که حامیان غربگرایی در
کشور که متأسفانه حجم گستردهای از آنها نیز تحت عنوان مسئول در رده های
بالای دولتها فعالیت میکنند منطق و اســتدلالی دارند که گویی پشت پنجره
پر زرق وبرق غرب گیرکرده است تا جایی که حاضرند مملکت خود را به ثمن بخس واگذار کنند.
این اتفاق و این نگرش به کرات در مصاحبه ها و اظهار نظرها و مابین کلمات دولتمردان دولت
یازدهم و دوازدهم قابل مشاهده است.
درجایی که منتخب مردم به عنوان رئیس دولت راه حل زندگی و حتی )آب خوردن و....( کشور
را نه در بحث ایجاد توانایی داخلی بلکه در سرسپردگی به منطق استعماری و وادادگی به غرب
جســتجو میکند چگونه میشود انتظار تحولی عمیق در حوزه داخلی داشت؟ شاید به همین
دلیل اســت که شعارهای هرســاله مقام معظم رهبری در جغرافیای اندیشه مدیران رده بالای دولتی،فقط سربرگ های نامه های
اداری روزمره آنان را مزین کرده است.
انــگار کــه برخی از دولتمردان مذکور هیچ اعتقاد و انگیزه ای برای توجه بــه ظرفیت های داخلی ندارند و حتی اقدامات مجلس و
نمایندگان ملت که برای رفع مشکل معیشتی مردم طرح میگردد را جسورانه پاسخ میدهند که )مردم جای اعانه و یارانه از مدیران
خود رفع تحریم را میخواهند( که این پیام چند مبحث را نشان میدهد.
ابتدا خودباختگی و عادت تن به ذلت دادن اســت . این خفت پذیری بی شــک در تعلیمات اسالم نیست .حتی در جریان فکری
تمدنی ایرانی هم ردی از آن یافت نمی شود.
دیگری پذیرش بی قید و شرط کنار آمدن باغرب به عنوان تنها راه نجات کشور و سوم عدم توجه به توانایی و ظرفیتهای داخلی است.
همچنین شــاید شایان توجه تر از آن، فراموشی آقایان است که حاصل بی ســامانی امروز،عملکرد 8 ساله دولت ذلیل و بی برنامه
فخیمه ای خود اینان است .
باید پرســید واقعا چه هنری دارند، این غربزده های فرافکن ؟حاشــا که اگر نخواهیم بپذیریم که خیل عظیمی از این دولتمردان
کارمندان کاخ سفید و عاملان مرتبط با آنها در انگلیس، رژیم غاصب صهیونیسم و...... هستند باید باور کنیم افرادی از سر ناآگاهی
هستند که القاب پررنگ و مدارک عالیه دانشگاهی و اسم استاد را با خود نیز به دنبال میکشند که مانند جد فکری خود تقی زاده
گرفتار تفکرات رادیکالیســم نظری و عملی با رویکرد لیبرالیســتی هستند و وای به حال دانشجویانی که با این تفکرات اساتید در
دانشگاه تربیت میشوند و وای به حال دولتی که لقب اسلامی را با خود یدک میکشد و صاحب منصبان آن اینگونه می اندیشند.
باید به این شیفتگان سر ازپا نشناخته گوشزد کرد که یادتان نرود جد فکری شما در اواخر عمر تائب گردید حال شاید باور کنید که
تنها راه نجات این کشور اتکا به توان داخلی و جوانان و مردم شریفی است که در طول تاریخ، شرافتشان را به هیچ بهایی نفروختند
و پای استقلال خود ایستادند.
گاهی تاریخ درس های سختی میدهد. شمارا به روایت ستارخان ارجاع میدهم آنجا که مادری که از شدت گرسنگی با فرزند خود
ریشه ها و خاکهای مرتبط با آن را میخورد و میگوید«عیبی ندارد فرزندم! خاک میخوریم ولی خاک را نمیدهیم!
آقایان اساتید و دکتره و مهندس ها!ا باور کنید ارتباط با آمریکا برای ایران معجزه به دنبال نخواهد داشت. باور کنید معجزه در کف
با کفایت همین مردمی است که با دستان خالی 8 سال در مقابل دولتهای تادندان مسلح ایستاده اند تا پرچم ایران و اسلام سرفراز
بماند آقایان مسیر را اشتباه رفته اید برگردید تا ملت کنار شما بایستند.

به قلم معصومه شیخلر مدیر اجرایی ماهنامه بین المللی دیپلماسی