مفتاح نیوز/محمدرضا کاظمی/عده ای از بانوان پیشکسوت ژیمناستیک معتقدند مدیر پیشین فدراسیون مسئولیتی را ترک نگفت مگر اینکه فرجام آن با کشمکش و دلخوری همراه شده باشد هر چند مسئولیت های گذشته وی چندان مهم نبودند اما این شیوه محتوم سلوک وی در گذشته بوده است.. شاید عده ای این سخنان را نهایت کم لطفی در مورد بانویی بدانند که خود گمان دارد از مدیران برجسته است. بررسی بی طرفانه چهار سال ریاست وی بر فدراسیون ژیمناستیک از این حقیقت حکایت دارد که حاشیه های دوران مدیریت وی بسیار فراتر از متن و مسبب اصلی اغلب این حواشی نیز خود او بوده است.ذکر حاشیه پردازی های این فرد در مقام ریاست فدراسیون از تاسیس شرکت صوری گرفته تا اختلاف با هیات رییسه و بسیاری موارد دیگر مثنوی هفتاد من کاغذ است و در این مختصر نمی گنجد اما شاید اوج حاشیه پردازی های وی از زمانی آغاز شد که تلاش کرد فراتر از منتقدان همیشگی خود، با دستگاه ورزش و مدیران بالادستی نیز سرشاخ شود. کسانی که در آوردن و حمایت از ایشان فروگذار نکرده و علی رغم هشدار منتقدان همچنان بر طبل حمایت از او می کوبیدند اما گویا قرار بود دیدگاه بانوان پیشکسوت ژیمناستیک ابتدای مطلب درست از آب درآید.
اینچه درگاهی برای ماندن در فدراسیون پس از دوران ۴ ساله مسئولیت و در یک تقابل آشکار با وزارت ورزش و جوانان به یکباره از اساسنامه جدیدی رونمایی کرد که نه تایید هیات وزیران را داشت و نه وزارت ورزش از مصوبه آن اظهار اطلاع می کند با این وجود گویا این اساسنامه به فدراسیون جهانی ارسال و به نوعی تاییدیه آن نیز در همان سال ۹۶ دریافت شده بود.براستی دلیل تغییر اساسنامه فدراسیون در حالی که مدت زمان زیادی از حضور اینچه درگاهی در راس مدیریت این مجموعه سپری نمی شد چه بود و بانیان اصلی این تغییر چه اهدافی را در سر می پروراندند؟ زمان زیادی گذشت تا مسئولین وقت وزارت ورزش متوجه شدند فرد مورد حمایت شان جایگاه خود را چنان استوار کرده که دیگر حتی خود آنان را نیز به رسمیت نمی شناسد به این ترتیب علاوه بر منتقدین و مخالفینی که متعلق به جامعه ژیمناستیک بودند، پای وزارت ورزش نیز به ماجرا کشیده شد تا به لطف سیاست های افراطی و غیر متعارف مسئول وقت فدراسیون عملا میدان تخاصم سه قطبی شود.
دست اندرکاران وزارت ورزش که زیر مجموعه خود را دست کم گرفته بودند تازه متوجه شدند با پدیده ای مواجه اند که برای رسیدن به اهداف مورد نظر حتی حاضر است مسئولین بالادست خود را کنار بزند. چنین بود که فصل تازه ای از حواشی و این بار کشمکش بین مسئولین فدراسیون و دستگاه ورزش با محوریت شخص اینچه درگاهی آغاز و دعوا ها از دو قطب اصلی منتقدین و هواداران به سه قطب افزایش پیدا کرد. بدیهی است هدف درگاهی ماندن بر سر قدرت با تکیه بر اساسنامه خاص فدراسیون، حمایت جمعی از اعضای مجمع و در صورت لزوم برانگیختن فدراسیون جهانی و کمیته بین المللی المپیک بوده و هست امری که منتقدین و مسئولین ورزش آن را بر نمی تابند و بر پایان دوره ریاست درگاهی تاکید می کنند. تاکنون در ورزش کشور سابقه نداشته مسئولی برای ماندن درجایگاهی که دوره اش در آنجا پایان یافته به هر وسیله ای متوسل و این سرسختی و لجاجت را تا پای تعلیق فدراسیون و رویارویی جامعه ورزش پیش ببرد. به فرض که حق به جانب ایشان باشد و عده ای از یاران موافق دوست داشته باشند سکان هدایت تا ابد در اختیار او قرار گیرد با این وصف،چگونه می خواهید تعامل و همدلی بین جامعه ورزشی را که بر اساس سیاست های نادرست دوشقه و شکاف عمیقی بین آنان ایجاد شده فراهم سازید؟ آیا باید کار به جایی می رسید که حتی از ورود کارکنان به فدراسیون ممانعت شود؟ فردی که چهار سال رییس یک فدراسیون بوده باید از چنان مناعت طبع برخوردار می بود که وقتی دریافت، رغبتی برای پذیرش وجود ندارد محترمانه کنار بکشد.
البته گویا بارها و بطور پنهان و آشکار از وی خواسته شده تا مسئولیتی را که دوره آن ماهها قبل خاتمه یافته رها کرده و اجازه دهد مسیر آینده انتخابات هموار شود اما دریغ از گوش شنوا و چشم بینا که به نصایح ناصحین توجه کند.
به هر روی این روزها ممکن است باردیگر گزارش های غلط به فدراسیون جهانی و کمیته بین المللی داده شود که همانند دوره قبل دردسرهایی را نه تنها برای فدراسیون ژیمناستیک بلکه کلیت ورزش فراهم سازد بی گمان کسانی که برای ادامه بقای خود در یک مسئولیت چنین اشتباهاتی را مرتکب شوند قابل بخشش نخواهند بود. مسئله ای که می تواند به راحتی در داخل و با قبول قوانین کشوری، همراهی با مسئولین ذیربط و تعامل حل و فصل شود نباید دستمایه تبلیغات علیه ورزش کشور شود. درک این نکته چندان دشوار نیست، با این شرط که جای خودمحوری، خودخواهی و ادامه کشمکش و اختلاف به فکر اتفاق، اتحاد و همدلی باشیم.
واژگانی که متاسفانه طی چهار سال و چند ماه گذشته در قاموس معدودی از مسئولین فدراسیون یادشده معنایی نداشته و شوربختانه این جمع اندک اما تصمیم گیرنده تلاش می کنند تحت هر شرایط، فضا را برای ادامه همان مسیر یکسویه و مدیریت ناکارآمد پی بگیرند، امری که با توجه به شرایط موجود غیر ممکن به نظر می رسد.
