محمدرضا کاظمی/سخنرانی وبیناری وزیر ورزش جوانان برای مدیران کل استان ها در رابطه با موفقیت های شگرف حوزه تحت مدیریت خود و کلی گویی هایی که در خصوص پیروزی های به دست آمده ارائه کرد تلاشی است برای الغای این مهم به ذهن مخاطب که موفقیت های ادعایی را به حساب دوره مدیریت مشعشع وی بگذارد. به عبارت دیگر، گزارش سلطانی فر که در واپسین ایام مسئولیت ارائه شد چنین وانمود می کند که همه تلاش های گذشته ورزش در همین چند سال اخیر خلاصه شده و موفقیت هایی که در دوره وی به دست آمده کم سابقه است!
این در حالی است که به سهولت می توان بر ادعاهای مورد اشاره وزیر ورزش خط بطلان کشید و با یک حساب و کتاب ساده ثابت کرد اغلب موفقیت هایی که وی از آن سخن به میان آورده متعلق به عملکرد گذشته گان و حداقل هایی است که در دوره ایشان انجام گرفته.تردید نداریم چه بسا در نبود وی اوضاع به مراتب بهتر می شد و موفقیت ها بسیار فزونی می گرفت. به عنوان نمونه اگر قرار باشد حاصل عملکرد مدیران ورزش را از المپیک تا المپیک ارزیابی کنیم در آن صورت حاصل عملکرد المپیک ریو را باید به حساب دست اندرکاران گذشته و البته المپیک توکیو را به حساب دوره مدیریت سلطانی فر بگذاریم. این موارد را می توان به سایر بخش های مورد ادعا از جمله تقویت زیرساخت ها، بازی های آسیایی ۲۰۱۸ و اتفاقات فراوان دیگر تعمیم داد.
سلطانی فر البته رخدادها و موفقیت های مورد اشاره خود در عرصه ورزش را به دولت های یازدهم و دوازدهم نسبت داده تا به نوعی هم از عملکرد دولت تدبیر و امید دفاع کره باشد و هم خود را عامل اصلی این موفقیت ها در حوزه ورزش قلمداد کند. با این وصف چه کسی است که ندادند میزان نارصایتی مردم در همین دو دوره به چه میزان بوده و در بُعد ورزش نیز تقریبا اکثریت جامعه ورزش و حتی مردم کوچه و بازار از اقدامات صورت گرفته وزارت ورزش رضایت کافی ندارند. این نارضایتی ها بارها و بارها توسط کارشناسان، قهرمانان و پیشکسوتان اعلام و بسیاری از آنان حتی دوره کنونی را بدترین دوره مدیریت در تاریخ ورزش عنوان می کنند. بی گمان اگر ملاحظات ماههای پایانی دوره مسئولیت در میان نبود مجلس یازدهم مدت ها پیش تکلیف وزارت ورزش را روشن کرده بود. به عبارت دیگر، آنقدر اتفاقات ریز و درشت طی سال های اخیر در حوزه ورزش رخ داده که هرکدام از آنها می توانست ادامه حضور وزیر ورزش را در مسند صدارت با مخاطرات جدی همراه کند. از ماجرای کی روش گرفته تا ویلموتس و استراماچونی، نحوه سئوال برانگیز انتخابات فدراسیون های ورزشی، ضعف دیپلماسی بین المللی، مشکلات ناشی از کرونا و دهها اتفاق و رویداد دیگر را می توان شمرد که مصداق عینی ضعیف مدیریت، بی توجهی، سهل انگاری و در نظر نگرفتن مصالح بوده است.
در چنین شرایطی ترسیم فضای گل و بلبل از حوزه ورزش در کشور و داد سخن دادن از موفقیت ها و پیشرفت های شگرف ورزش، هنر می خواهد که ظاهرا وزیر محترم از چنین هنری برخوردار است وبی آنکه خم به ابرو بیاورد دوران مسئولیت خود را عالی توصیف می کند!
کوتاه سخن اینکه حکایت امروز ورزش کشور حکایت قبای ژنده ای است که هر طور بخواهیم آن را به روی واقعیت ها بکشیم جایی از این پیکره نحیف و رنجور نمایان خواهد شد. بزودی هنگامه المپیک آغاز خواهد شد و پس از پایان رقابت های توکیو و خاتمه دوران مسئولیت وزیر ورزش در سئول روشن می شود الحق والانصاف طی سال های اخیر چه میزان در حوزه ورزش کار شده و چه اندازه می توانستیم کار کنیم اما نکردیم.
