به گزارش مفتاح/ اصفهان با آنکه از دور آواز خوشی دارد، اما در درونش غوغایی برپاست و نجاتگری باید برسد. از خشکی زاینده رود که دیگر فقط خشکی یک رودخانه و زمین های کشاورزی شرق نیست، کار به فرونشست و ویرانی اصفهان رسیده است، تا هوای ناپاکی که به واسطه خشک شدن زاینده رود و پراکنده شدن گرد و خاک و البته سوخت نامناسب  و آلایندگی صنایع، هر روز حالش وخیم تر می‌شود.

قانون هوای پاک هم حتی نتوانسته این سالها به داد اصفهان برسد، چون این قانون فقط خروجی یک نشست بود که انگار عزمی برای اجرایی شدن آن نیست.

زمستان در راه است و البته در این غوغای سرمای زمستان و کرونا و پدیده اینورژن هر روز مانیتور وضعیت هوای اصفهان قرمز و قرمز تر می شود و هوای ناسالم برای افراد حساس گوشزد می کند.

کسی اما به طور واضح نمی گوید قضیه چیست. الودگی صنایع، فیلترهایی که شب ها خاموش می شود، سوخت مازوت، اتوبوس های فرسوده و دود زا، سوخت نامناسب و یا گرد وخاک، خدا می داند که البته همه در این وضعیت شریک هستند.

چند روز پیش دادستان اصفهان برای الودگی هوا به مسئولان استان هشدار داد که برای کنترل وضعیت موجود به وظایفشان عمل کنند. اما حالا مدیر کل محیط زیست می گوید؛ از وضعیت موجود گزارشی به سازمان بازرسی داده است اما بعد از گذشت 8 ماه نتیجه ای حاصل نشده است.

اتوبوس های فرسوده بازسازی نشده، معاینه فنی موتورسیکلت راه نیفتاده و کارخانه های آجر پزی دولت آباد هنوز فعالیت می کنند و کسی انگار قرار نیست درمانی برای آلودگی هوای اصفهان تجویز کند.

تنها تهدیدی که مدیر کل محیط زیست کرد این بود، که دریافت پلمپ سه ماهه صنایع الاینده را گرفته است.  اما این مسکن‌ها هوایی ریه اصفهانی ها را عوض نمی کند.

بیماریهایی که خوراک ریه اصفهانی ها از سوخت نامناسب اتوبوس های فرسوده وآلوده است با این تهدیدها، درمان نمی شوند.

سازمان های نظارتی مثل بازرسی و دادستانی هم در حد تهدید ظاهر شده اند، اما اصفهانی که امروز نه آب دارد نه هوا، نیاز به اقدام عملی دارد. اقدامی که بتواند ریه های شهر را باز کند.

ریه های شهر از کرونا سیاه نشود حتما از آلودگی هوا سیاه می شود . برای اصفهان کاری بکنید.