حسین خلیلی اقدام: اما در مورد ایتالیا قهرمان این موضوع تاحدودی تفاوت دارد. ستاره یا ستاره‌های این تیم را نباید در زمین بلکه باید روی نیمکت آن جستجو کرد. در هفت بازی ایتالیا در این جام هر بار که ویدئو به سمت نیمکت آن می‌رفت، یک چهره بیش از همه به چشم می‌آمد. مردی میانسال که چهره‌اش به معنای واقعی یک ایتالیایی تمام عیار بود. صحبت از آلبریکو اِوانی معروف به چیکو است که آن با عینک روی صورت و آن سیبیل‌های خاصش شبیه به ایتالیایی‌ها است که بیشتر اوقاع‌شان را در کافه‌های روشنفکرانه ایتالیا می‌گذارنند و دائما در مورد تاریخ و هنر کشورشان صحبت می‌کنند.

برای پی بردن به زندگی فوتبالی این دستیار مانچنینی، باید به اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 باز گردیم. او در آن سال‌ها در میلان بازی می‌کرد و با 393 بازی در لباس روسونری، در جدول بیشترین تعداد بازی‌های این تیم در رده چهاردهم قرار دارد. او در تیم رویایی اریگو ساکی و در کنار ستاره‌هایی همچون مالدینی، فرانکو باره‌سی، مارک فان باستن، رود گولیت، فرانک رایکارد و ژان پئیر پاین توانست سه قهرمانی در سری A و دو قهرمانی در اروپا به دست آورد. او در سال 1993 به همراه گولیت به سمپدوریا رفت و در همان جا با مانچنینی همبازی شد. این دو بازیکن در سال 1995 و در جام در جام اروپا توانستند آرسنال را 3 بر دو شکست دهند و مهمترین افتخار سمپدوریا را رقم بزنند. اِوانی 15 بازی ملی در کارنامه‌اش دارد که مهمترین آن فینال جام جهانی 94 بود که در ضربان پنالتی مقابل برزیل شکست خوردند.

بعد از بازنشستگی، او مربیگری خود را در تیم‌های پایه میلان شروع کرد اما هرگز به نیمکت تیم‌های بزرگتر نرسید. در نهایت چند روز بعد از انتخاب مانچو به عنوان مربی جدید آتزوری، او اعلام کرد که اِوانی دستار اول او خواهد بود. نکته عجیب در مورد نیمکت ایتالیا، دیگر دستیاران مانچینی است. او علاوه بر اِوانی، جیان لوکا ویالی و فاستو سالسانو را به عنوان دیگر دستیارانش انتخاب کرد که این دو هم با مانچینی در سمپدوریا همبازی بودند. البته داستان ویالی تا حدودی دراماتیک‌تر است. او طی سال‌های 2017 تا 2020 درگیر مبارزه با سرطان بود و به محض بهبودی، از طرف مانچینی برای نشستن روی نیمکت ایتالیا دعوت شد./خبر آنلاین