به گزارش خبرنگار مفتاح/منیره فهامی؛ مسیر بسته است و باید از همان ابتدای راه همگام با خیل عظیم جمعیت شوی. پل بزرگمهر برایت شروع حرکت می‌شود. موکب بزرگی ابتدای مسیر به چشم می‌خورد که مشغول خدمت رسانی به عاشقان اباعبدالله الحسین(ع)است. ترجیح می‌دهی تا خسته نشده‌‌ای توقف نکنی و تجربه کنی تا کجا می‌توانی بروی. می‌خواهی خودت را محک بزنی که اگر خواستی یک بار پیاده‌روی مسیر نجف تا کربلا را تجربه کنی چقدر می‌توانی دوام بیاوری.‌ هوا گرم است؛البته نه به گرمی کربلا ولی تحمل این گرما هم طاقت می‌خواهد. آن هم با لباس تمام مشکی. همه مسیر دنبال جوابی که چه چیزی باعث شده این جمعیت،کوچک و بزرگ،پیر و جوان قدم در این راه بگذارند.حتی مادری نوزاد چند ماهه اش را با خود آورده تا همگامی در این مسیر را تجربه کند. به یاد علی اصغر... در مسیر آب و انواع شربت بیشترین پذیرایی را به خود اختصاص داده است. به یاد لب تشنگان کربلا... هر کسی به نحوی در این مسیر سهیم شده است. پیرمردی که کیسه زباله به دست گرفته و به همراهی پاکبان‌های شهرداری در حال جمع آوری لیوان‌های خالی است.تا پیرزنی که عصا به دست در مسیر حرکت به کودکان شکلات می‌دهد. بچه ها نیز در این مسیر بی بهره‌نمانده‌اند.

موکبی مخصوص آنها دایر شده موکبی به نام و یاد رقیه عزیز و موکبی به نام علی اصغر. صحنه های زیبایی در این مسیر عشق، خلق می‌شود که توصیفش سخت است. پسرانی که خودشان زیر گرمای خورشید پشت کامیون ایستاده‌اند و با بطری های کوچک که درهای آنها را سوراخ کرده‌اند بر سر شرکت کنندگان در این مسیر آب می‌ریزند.

مه پاش‌ها در مسیر وجود دارد ولی هر کسی به اندازه وسع خودش می‌خواهد در این کار دخیل باشد؛ حتی نوجوانان ورزشکار سندروم دان که همه را محو سادگی و بی آلایشی خود می‌کنند. نام موکبشان موکب قمر بنی هاشم است. سپهر حق شناس یکی از این گل پسرهاست. آن قدر محو زیبایی کلامش می‌شوی که متوجه نامفهوم بودنش نمی‌شوی.

او علت حضورش را عزاداری برای امام حسین ذکر می‌کند و درباره حاجتش می‌گوید؛ حاجت زیارت حضرت ابوالفضل را دارد. او تا به حال کربلا نرفته و آرزویی ندارد جز رفتن به صحن و سرای ارباب . آقای محمدرضا حق شناس سرپرست ورزشی بچه‌های سندروم دان به جمع اضافه می‌شود و می‌گوید آقا سپهر قهرمان شنای پنجاه متر کشور و قهرمان کباده است و باستانی کار.

او اشاره می‌کند بیش از ۱۰۰ نفر در استان اصفهان باستانی کار از بچه‌های سندروم دان داریم که به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند. او اضافه می‌کند ۳۰ نفر در تیم باستانی ما هستند که در باشگاه کارگران زورخانه پوریای ولی، زیر نظر مربیان برجسته آموزش می‌بینند. همچنین در رشته های هنری مانند: تئاتر،سینما و موسیقی این بچه‌ها فعال هستند و هنر و ورزش را با یکدیگر تلفیق کرده‌اند. اما جلوتر یک میز چوبی کوچک با چند قلم نی و دوات‌های رنگی توجه‌ات را جلب می‌کند.

مردی با کاغذ تذهیب به دست پشت میز می‌نشیند و شروع می‌کند با خط خوشش سفارش مردم را می‌نویسد. یکی سفارش السلام علیک یا ابا عبدلله می‌دهد و یکی آرام جانم حسین،روح و روانم حسین. آقای محسن اسماعیلی یکی از این هنرمندان خطاط می‌گوید؛ من خودم را عضو کوچکی از این گروه می‌دانم که این روزها و این سال‌ها با یک ذوق خاصی همه برای اباعبدالله کار می‌کنند. هرکسی به نوعی دوست دارد همه خودش را برای حضرت بگذارد و کاری انجام دهد. من حدیثی دیدم به این مضمون که اگر خط و نوشته‌ای درباره اهل بیت نوشته شود تا زمانی که آن نوشته هست ثوابش برای آن شخصی که آن را نوشته ماندگار است و همین شد انگیزه من برای این کار. کمی خسته شده‌ای و از گرما کلافه، که با دیدن عکس رئیس جمهور شهید دوباره نیرو می‌گیری و مصمم‌تر به راحت ادامه می‌دهی هر چه به گلستان شهدا نزدیک‌تر می‌شوی مسیر تنگ‌تر و جمعیت بیشتر می‌شود. یکی از چیزهایی که راهپیمایی جاماندگان امسال را از سال گذشته متمایز می‌کند پرچم‌‌فلسطین و چفیه‌های فلسطینی است که بیشتر افراد با خود همراه کرده‌اند؛ حتی پارچه هایی را به شکل کودکی در کفن درست کرده‌اند تا یادآور ظلم و ستم اسرائیل و مظلومیت مردم غزه و فلسطین باشند‌. دسته‌های عزاداری با طبل و دمان و علم‌های بزرگ حال و هوای خاصی به فضا داده‌اند و صدای مداحی مداح بالای جایگاه، این حس و حال را کامل می‌کند. یکی از موکب‌های داخل گلستان غرفه دهه هشتادی‌هاست که تو را به سمت خود می‌کشد.

خانم فلاحيان درباره این موکب می‌گوید؛ این موکب کاملا خودجوش و مردمی است و بچه‌ها از دو هفته پیش مشغول آماده‌سازی پذیرایی و برنامه‌های این موکب هستند و با عشق این کار را انجام داده‌اند.