به گزارش مفتاح: بهار  اصفهان دیدنی نیست چشیدنی است. بهار باشد و جاری زاینده رود و خروش مهربانی هایش نیز ساری  و بوی یاس  و شکوفه های مجاور رودخانه نیز که به مشام برسد آن وقت انگار درون بهشتی زیبا و وصف ناپذیری. هوای متبوع اصفهان عاری از سموم و ذرات معلق هوا و آلودگی که باشد آن وقت چشیدنی تر می شود.

 از تدبیر بی تدبیری مدیران در سطح کلان و افزایش خودروهای بی کیفیت و حجم وسیع  خودرو و آلودگی سمی بنزین و خیابان های ناکافی برای تردد که بگذریم گوشه ای از هوای دل انگیز به دست «مردم» این چنین آلوده می شود.

در مجاورت زاینده رود و پل های تاریخی و آثار باستانی اش که می نشینی انبوهی از مسافران و بومیان اصفهانی به چشم می خورند. دود غلیظ و بوی تنباکوی ناخالص را به راحتی می توانی حس کنی و جوانانی اعم از دختر و پسر که دسته دسته نشسته اند و پیش روی هر کدام قلیانی است و دود سفیدی از دهانشان خارج می شود و البته حرفه ای ترها حلقه حلقه خارج می کنند و مورد تشویق هم قطارانشان قرار می گیرند. عرضه کنندگان قلیان به راحتی شیشه  و نی و تنباکو را سوار بر هم می کنند و با هزینه کم بدون نظارت اداره بهداشت به مردم اجاره می دهند.

فضای این چنینی حس اعتیاد و بی انگیزگی جوانان را القا می کند. از علاقه مندان به قلیان که می پرسیم می گویند چه تفریحی کنیم؟ مجبوریم بیاییم کنار زاینده رود بنشینیم و حال، قلیانی هم می کشیم. می توان حرفشان را  قابل قبول دانست وقتی بلیط سینما گران می شود و علی الخصوص روزهای تعطیل و 5شنبه و جمعه گران تر از همه روزها می شود قلیان ارزان قیمت، ترجیح داده می شود. وقتی بلیط هر کنسرتی حدود 75هزار تومان به فروش می رسد سخت می شود خانواده 4نفری حدود 300 هزار تومان برای حدود 2 ساعت در سالنی که استانداردهای لازم برای برگزاری کنسرت را ندارد، هزینه کنند. آن وقت در دورهمی ها زنان هم به راحتی نی قلیان دست می گیرند و دود غلیظش را به هوا فوت می کنند. قبح این ماجرا که ریخته شود دیگر فرهیخته و غیرفرهیخته و زن و مرد ندارد همه وارد جرگه اش می شوند.

 دود قلیان که وارد ریه ها شد سیگار و گل و سایر مشتقات نیز راحت تر به تفریح جوانان وارد می شود. این توجیه کم کاری مدیران نیست که اگر مکان تفریحی سالم و باشگاههای ورزشی گران است می بایست به قلیان و دود و دم پناه برد.

اما به دنبال آن بودیم بیابیم مساله عرضه قلیان در ملأ عام تا چه حد دغدغه مدیران است. مفتاح به دنبال یافتن آن با مسئولان مختلف به پی گیری موضوع پرداخت. در ساعات پایانی شب به حاشیه زاینده رود آمدیم تا اوضاع و احوال را رصد کنیم. به نظر می رسد دو سال پیش کمیسیونی تشکیل شد و قرار برآن شد  معاونت خدمات شهری شهرداری با حضور نیروی انتظامی در برخورد با عرضه قلیان وارد عمل شوند و قلیان و اسباب و ادواتشان توقیف شود. همچنین بنا شد شهرداری در پارک ها با نصب بنر اعلام کند که قلیان کشیدن ممنوع است.

مديريت بازرسي و نظارت اصناف استان اصفهان در این خصوص اظهار داشت: «واحدهای صنفی چای خانه ای که پروانه کسب آنها برای حدود 2سال قبل و ماقبل آن بود مجاز به عرضه قلیان هستند اما در پروانه هایی که از یک سال پیش صادر شد روی پروانه عدم عرضه قلیان درج شده است.

 جواد محمدی فشارکی اظهار داشت:  اعلام آمادگی می کنیم تا در این خصوص با چای خانه های متخلف برخورد کنیم. وی اظهار داشت: در جوار پل خواجو آزادانه قلیان عرضه می شود. ما با  استعمال قلیان در محافل عمومی و پارک ها مخالفیم. وی مقصر این مساله را مسئولانی دانست که در سال 86 یک جلسه احساساتی گرفتند که قلیان بد و مضر است و چای خانه ها را بدون ایجاد مقدمات و تدارک زیرساختها بستند. وقتی چایخانه بسته شد قلیان به خانه ها و منازل ورود کرد و وقتی در خانه قلیان کشیده شد قبح آن ریخته شد. هم چنین دو سال پیش مجدداً بدون ایجاد زیرساخت تصمیمی دیگر گرفتند و چای خانه های زیر زمینی تشکیل شد.»

با معاونت خدمات شهری شهرداری تماس گرفتیم و به مدیریت پیشگیری و رفع تخلفات شهری شهرداری اصفهان ارجاع داده شدیم.  

حسن محمدحسینی رییس پیشگیری از تخلفات شهری با بیان آنکه «متولی جلوگیری از عرضه و فروش قلیان در پارکها و معابر عمومی یک دستگاه نیست، تاکید کرد: مصوبه ای در این خصوص داشتیم که اداره بهداشت و متولیان مربوطه و نیروی انتظامی در جهت کنترل و جلوگیری از توزیع آن وارد عمل شوند. چندماه پیش مکاتبه ای با دادستان اصفهان داشتیم چرا که توزیع کنندگان شناسایی شده دارای تخلفات دیگری هستند و  مشکلات زیادی را ایجاد کرده اند. آن ها بعضاً کسانی هستند که محکومیتهای کیفری دارند. وی بیان داشت در پی نامه ما به دادستانی، به نیروی انتظامی و  به خصوص پلیس امنیت ارجاع داده شد که توزیع کنندگان قلیان از لحاظ قضایی نیز تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.

مدیرکل پیشگیری و رفع تخلفات شهری شهرداری اصفهان گفت: گشت های شهرداری هر روز و هر شب در مجاورت پل های تاریخی حضور دارند و بعضاً با این افراد درگیر شده اند و تحویل مقام قضایی شده اند. این مساله ورود دستگاهها و عزم جدی آن ها را می طلبد. عرضه کنندگان قلیان بساط پهن نمی کنند و مثل پدیده دست فروشی نیست که سد معبر ایجاد کنند و بعضا گزارشاتی دریافت می کنیم مبنی بر اینکه به فروش و توزیع مواد مخدر می پردازند. نیروی انتظامی کمک کرده اما نیاز به کمک بیشتر آنان هستیم و البته نیازمند آن است که حساسیت اداره بهداشت نسبت به این امر زیاد شود. وی اظهار داشت: یک قسمت بحث قلیان کشیدن و نیز عرضه آن بحث فرهنگی است. بسیاری از افراد که در پارک قلیان می کشند خودشان قلیان می آورند که به لحاظ قانونی نمی توانیم جلو این افراد را بگیریم.  شهرداری به دلیل دستفروشی و فروش جنس در محل غیر مجاز  وارد می شود. ما ناژوان و حاشیه زاینده رود را داریم که در معرض این مورد هست. در انبارهای ما قلیان زیادی توقیف شده ولی جای کار بسیاری دارد. جدیداً مذاکره ای با سرهنگ خدادوست رییس نیروی انتظامی شهرستان داشتم که می گفتند به جد وارد می شویم و مخالف این موضوع هستیم.»

به دنبال بررسی این موضوع یکی از درجه داران نیروی انتظامی در کیوسک پل خواجو تصریح می کند: «از حدود یک سال پیش مصوبه ای داشتیم که دیگر جایز به جلوگیری از عرضه کنندگان قلیان نیستیم. او می گوید فعلاً دستور جلوگیری از تجمع مردم در پل خواجو را داریم ما با شادی و آواز خواندن بر روی پل مخالف نیستیم اما سرقت و جیب بری های بسیاری در حین تجمع رخ می دهد. مانند آنکه در چند روز اخیر سه دوربین یک توریست چینی را در همین تجمع ها سرقت کردند که اتفاق بسیار بدی بود. مامور نیروی انتظامی بیان می دارد: صرفاً قرار است شهرداری در این خصوص اقدام کند.»

آنچه واضح است آنکه معضلات شهری عزم جدی مدیریتی می طلبد نه آنکه هر ارگانی شانه خالی کند و مسئولیت رفع آن را به دوش دیگری بگذارد. عرضه قلیان در شهر شاید مساله ای ساده اما آنقدر پراهمیت است که اگر ادامه یابد بسیاری از معضلات دیگر مانند ابتلا به بیماریهای ناقل در اثر عدم بهداشت و عرضه مواد مخدر و تشویق و ترغیب جوانان به سوی مواد اعتیاد آور نیکوتین دار افزایش می یابد.

 

گزارش از: فاطمه مستغنی اصفهانی

 

مطالب پیشنهادی