به گزارش پایگاه خبری مفتاح- مریم ابراهیمی دینانی/ تعالی روح در جسمی صورت می‌گیرد که صاحبش برای آن ارزش قائل است و آن را یادگار و امانت الهی میداند و به آن رسیدگی میکند.

ورزش، قدرت جرئت و مهارت زندگی ایجاد میکند و حیات پیرامون مان را نیز شاد و پر امید میکند . خلاقیت را رشد میدهد. نوآوری و ابتکار را بالا می‌برد و در نتیجه چرخ یک زندگی اجتماعی ، به زیبایی در ریل درست خود قرار میگیرد.
در این نوشتار اما، سعی داریم کسی را معرفی کنیم که انگیزه مخاطب را دو برابر و مضاعف میکند. دونده و کوهنوردی پر انرژی با دو پای آهنین و اراده ای فولادین.
کسی که در یک تصادف در اوج جوانی ، دو پایش را از دست داد اما اراده اش را نه.

استیو تولتز، در شروع کتاب جزء از کل می‌گوید: «اگر کائنات تصمیم بگیرد درسی به ما انسان‌ها بدهد، مثل روز روشن است که ورزشکار باید پایش را از دست بدهد، فیلسوف عقلش، نقاش چشمش، آهنگ ساز گوشش و …»
و از سجاد سالاروند، دو پایش را گرفت.
سجاد سالاروند متولد سال ۱۳۶۱ در شهرستان دورود لرستان است.
و به‌دلیل مجاورت با دامنه‌های اشترانکوه از نوجوانی علاقه‌مند به کوهنوردی بود. تا اینکه در نوروز سال ۹۵ در اثر سانحه رانندگی هر دو پای خود را از دست داد اما شکوه اراده اش را نه.
او خود این اتفاق را حکمت خداوند می‌داند که بنا بوده در ۳۴ سالگی پاهای خود را از دست بدهد و بعد از آن بدون پا زندگی کند.
سالاروند پاهایش را امانتی از طرف خدا می‌داند که خودش داد و خودش هم گرفت. همین روحیه باعث شد که درست ۴۵‌روز بعد از تصادفش، نخستین قله‏‌اش را فتح کند.
فتح بام ایران در فاصله کمتر از دوسال بعد از تصادف، فتح دیوار بیستون برای اولین بار در جهان با پای مصنوعی،فتح برج میلاد در ۳۵ دقیقه با پله‌نوردی، فتح قله آرارات معروف به بام ترکیه به ارتفاع ۵۱۳۷ متر، عنوان سومین کوهنورد معلول فوق حرفه ای دنیا را در کارنامه دارد.

سالاروند اکنون در رشته دو میدانی با استفاده از پروتز‌های کربنی مشغول به فعالیت است
و میگوید خوشحالم از این که با ورزش کردن من بسیاری از دوستان معلول به انجام این کار تشویق شدند. برخی از آن‌ها می‌گفتند به‌ دلیل معلولیت‌شان خجالت می‌کشیدند و آن را پنهان می‌کردند، اما زمانی که فعالیت‌های من را دیدند، آن‌ها هم آزادانه علایق خود را دنبال کرده‌اند.

به نظر من هیچ محدودیتی برای انسان‌ها وجود ندارد و ما با قرار گرفتن در شرایط خاص تنها باید قدر داشته‌های خود، به‌ویژه سلامتی را بیشتر بدانیم.

**بیا و ببین چگونه بدون پا دنبال موفقیت می دوم

سالاروند در بیوگرافی پیج اینستاگرامش اینگونه نوشته :" بیا و ببین بدون پا ، چطور دنبال موفقیت می دوم، چون اعتقاد دارم ، خدا هست."

زیباترین نوشته ای که یک انسان امیدوار و پر انگیزه میتواند به همنوع خود هدیه دهد.
سریع ترین مرد بدون پای ایران، باز هم افتخار آفرید و کلنگ طلایی را از فدراسیون کوهنوردی روسیه بابت فتح قله ۵۶۴۰ متری آلبروس ، دریافت کرد ، تا بار دیگر به جهانیان ثابت کند که معلولیت، محدودیت نیست.
و حالا بعد از فتح قله دماوند، نوبت به فتح قله آلبروس با دو پای آهنی رسید و تیتر یک ورزشی نویسان کشور شد.

یادآوری اینکه آدمیزاد چه موجود اعجاب انگیزی است، و چگونه می‌تواند حتی با داشتن معلولیت کوه و بیابان و دره را به سخره بگیرد و اراده اش را رخ بکشاند و اشرف مخلوقات بودنش را ثابت کند، از عهده کمتر کسی برمی آید .
امثال سالاروند میخواهند گوشزد کنند،کسانی که درگیر اما و اگرهای ذهنی هستند، دست از تنبلی برداشته و پتانسیل عظیم الهی که همانا، اراده و توانمندی است را به کار بگیرند و به خلقت پروردگار و اشرف مخلوقات بودن خود، ادای دین و احترام کنند‌.

در جوامعی که هر تهدیدی را تبدیل به فرصت میکنند ، حتی معلولیت را، امثال سالاروند یک سرمایه اجتماعی هستند و به جای اینکه این قشر ، تبدیل به یک معضل اجتماعی، شوند تبدیل به الگوی اجتماعی میشوند که بتوان از پتانسیل عظیم انسانی در جهت کار و تولید و امید آفرینی استفاده کرد .
پس وظیفه مسولان در قبال آنها حساس است.
معلول های زیادی که پیش از آن خجالت می کشیدند وارد عرصه ورزش و فعالیت اجتماعی شوند، پس از ظهور اراده هایی چون سالاروند،
شروع به فعالیت اجتماعی کردند و حتی برای شهروندان سالم نیز ، الگو شدند.

این اراده های آهنین میتوانند امید به آینده و رسیدن به تعالی را در وجود تک تک افراد جامعه رشد بدهند، بنابراین جزو سرمایه های اجتماعی محسوب می‌شوند و باید به آنها بهای بیشتری داد.
چه خوب بود مسولان با حمایت از نیازمندی این اسطوره های صبر و قناعت، در الگوبخشی شان به جامعه حمایت بیشتری می‌کردند.