به گزارش مفتاح،نقل از فارس، در سومین روز اکران فیلمهای نهمین جشنواره فیلم فجر اصفهان «جاندار»، «مردی بدون سایه»، «آشفتگی»، «23 نفر» و «درخونگاه» اکران شدند و این در حالی بود که استقبال خوبی از فیلمهای جشنواره انجام نگرفت، به نظر میرسد دلیل اصلی آن نیز ناهماهنگی و تأخیرهای اتفاق افتاده در اکران فیلمها در روز دوم جشنواره بوده باشد.
از طرفی اطلاع رسانی مناسب و به موقعی نیز برای زمان اکران فیلمها در روز سوم هم صورت نگرفت که این نیز از دیگر دلایلی است که باعث شد برخی تماشاگران از زمان درست فیلمهای اکران شونده اطلاع دقیقی نداشته باشند اما در خصوص برنامه روزهای آینده روابط عمومی سیتیسنتر مطرح کرده است که اکران فیلمها به صورت روزانه در سایت سینما تیکت بهروزرسانی خواهد شد.
در سومین روز از اکران فیلمهای فجر امسال سانس 18:30 تا 20:30 به فیلم «آشفتگی» اختصاص یافته بود؛ این فیلم به کارگردانی، تهیهکنندگی و همچنین فیلمنامه نویسی فریدون جیرانی ساخته شده است و در این فیلم مهران احمدی، نسیم ادبی، بهرام رادان، مهناز افشار و علی میلانی نقش آفرینی کردهاند؛ در داستان فیلم آمده است «آشفتگی رئالیستی و اجتماعی نیست، یک فیلم است درباره عشق و جنایت».
* سیاهی فیلمی که در صحنهاش پیداست
رنگی از سیاهی در صحنه این فیلم وجود دارد که مخاطب را جذب خود میکند؛ «آشفتگی» هنجاری در اجتماع نیست بلکه فیلمی است که زاویه دید مردم را نسبت به اسمش تغییر داده است، فیلمی که ابهام بازیگر خود و تماشاگران را برای داستان عشق و جنایتش به همراه دارد و سؤالات بی پاسخی را در ذهن مردم ایجاد میکند.
این فیلم نخستین تجربه کاری بهرام رادان و مهران احمدی است که در کنار فریدون جیرانی مقابل دوربین رفتهاند؛ بهرام رادان در خصوص این فیلم مطرح کرده است که فریدون جیرانی داستان این فیلم را متفاوت از بقیه فیلمسازان که داستانهای مکرری را ساختهاند خلق کرده است، رادان معتقد است این فیلم یک فیلم بدیع و عجیب به نظر میرسد.
همچنین برخی منتقدان در مورد «آشفتگی» تصریح کردهاند فیلمی بسیار مرموز و ترسناک است و این علاقه کارگردان را در فیلمهای قبلی خود نشان میدهد که از این ژانر استفاده کند؛ در این فیلم یکی از نکات مورد توجه نشان دادن دستکش و کفشهای قرمز مهناز افشار است که این تصور را در ذهن تماشاگران ایجاد کرده است که این زن دستش به خون آلوده خواهد بود.
جیرانی خیلی به جزییات در کارگردانی توجه دارد و در هر پلان خود اتفاقات آینده را به مخاطبان تیزبینش اعلام میکند؛ در این فیلم اکثر نماهای ابتدایی داستان مانند شخصیت و هویت دو برادر که شخصیتهای محوری داستان هستند انحراف دارند و شاید اسم «آشفتگی» را بر همین اساس به آن اختصاص دادهاند.
* 23 طفل یا 23 مرد؟
فیلم «23 نفر» به کارگردانی مهدی جعفری و تهیه کنندگی مجتبی فراورده ساخته شده است؛ این فیلم با بازی سعید آلبو عبادی، رضا نوری، مجید پتکی، حسین پودیده، عبدالحمید تقلبی و بیست و سه نفر نوجوان روی پرده نقرهای پردیس سیتیسنتر به اکران در آمد؛ در خلاصه داستان آن آمده است «روایت نوجوانانی است که اسارت در عزت را به آزادی در ذلت ترجیح دادهاند».
در این فیلم اتحاد نوجوانان در 8 سال دفاع مقدس به خوبی به تصویر کشیده شده است؛ فیلم بر اساس داستان واقعی 23 نفر نوجوان ایرانی است که به اسارت رژیم بعث در آمدهاند و به خوبی میتوان رشادتهایشان در مقابل بعثیها را تماشا کرد.
«23 نفر» جزو معدود فیلمهایی است که همزمان اشک و لبخند را به مخاطبان هدیه میدهد، دیالوگهای بانمک نوجوانانی که در دوره اسارت با شیطنتهای بچگیشان در آمیخته است باعث شده تا مخاطبان را در برخی صحنهها به قهقهه وا دارد اما تراژدی نهفته در فیلم در برخی از سکانسها موجب میشد تا مخاطبان غلطیدن اشک را بر گونههای خود احساس کنند.
ترکیب اشک و خنده در این فیلم احساسات و هیجانات شخصی مخاطب را به طور مناسبی برانگیخته میکرد تا نهایتاً احساس رضایت تماشاگران را در پایان فیلم به همراه داشته باشد که این مهم را به خوبی میتوان در صدای تشویق تماشاگران در انتهای فیلم احساس کرد.
* داستان واقعی به همراه تصاویر واقعی
همچنین استفاده مناسب از تصاویر واقعی ضبط شده در زمان وقوع این داستان نیز به نوعی موجب میشد تا تماشاگر بتواند ارتباط بیشتری با فیلم برقرار کند به حدی که تماشاگر تا آخرین لحظه پخش تیتراژ در سینما بماند و آخرین تصاویری که بر روی پرده نقرهای نشان داده میشد را به تماشا بایستد.
عدم اغراق و افسانه سازی این فیلم نکته مثبت دیگری است که دغدغه رهبری در خصوص عدم اغراق در بیان روایات جنگ و مطرح کردن واقعیتها را جامه عمل میپوشاند؛ رهبری در این خصوص تأکید دارند که وقایع جنگ را آنگونه که وجود داشته است و بدون اغراق بیان کنید.
یکی از مشکلاتی که تماشاگران در سالن شماره 2 پردیس سیتیسنتر با آن مواجه هستند تبادل صدای فیلم در سالن کناری با سالن شماره 2 است که موجب میشد تا صدای فیلمی که به صورت هم زمان در سالن کنار در حال پخش بود به گوش برسد و این امر باعث میشد تا به خصوص در زمانهای سکوت در فیلم تماشاگران بر روی فیلم تمرکز کافی نداشته باشند آن طور که باید و شاید با حس فیلم ارتباط نگیرند.
انتهای پیام/