شاید بتوان تئاتر كودك و نوجوان را یكی از بهترین شاخص‌های سنجش رشد فرهنگی یك جامعه دانست به طوریكه هر چه این حوزه بیشتر مورد توجه قرار گیرد، جامعه از منظر فرهنگی پیشرفته‌تر خواهد بود.
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر مفتاح نیوز؛ کاملیا ریسمانچیان کارگردان و مدرس تئاتر کودک و نوجوان در رابطه با تاثیر آموزش تئاتر بر کودکان و نوجوانان به خبرنگار مفتاح نیوز گفت:آموزش تئاتر باید از الزامات دروس آموزش و پرورش نوین باشد. چرا که فقدان خلاقیت در نسل جدید از معضلات آموزشي میباشد. کودکان امروزی فقط به حفظ یکسری دروس و کپی کردن آنها می‌پردازند که شاید حتی در زندگی اجتماعی و آينده آنها بکار هم نرود.

این کارشناس تئاتر کودک و نوجوان افزود:تئاتر هنری جمعی است که هم از لحاظ فیزیکی، فکری، جسمی، کلامی و اجتماعی باعث مشارکت جمعی میباشد.
کودکان در نقش بازیگر، نقش دیگران را فرض میکنند و با مسایل و مشکلات و کاراکترهای متفاوت آشنا میشوند و قضاوت درباره خودشان را یاد میگیرند و زاویه دید متفاوتی را می‌آموزند و در عین نقش آفريني همکاری و کار مشارکتی را فرا میگیرند.

وی در ادامه گفت:تئاتر هنر اجتماعی است که هر فرد برای کل پروژه اهمیت دارد. تئاتر به بچه ها لذت آشنايي با ادبیات، هنرهای بصری، هنرهای تجسمی، موسیقی و گریم را می آموزاند. کودکان حتی اگر در نقش تماشاچی هم باشند با همزاد پنداری با قهرمان نمایشنامه به تخلیه عاطفی میپردازند و خالی از هیجان و با نیروی تازه و با آموختن درسی جدید از سالن تئاتر خارج می‌شوند.
بطور خلاصه باید بگویم تاثیر تئاتر بر کودکان و نوجوانان شامل آشنایی با ادبیات، رشدخلاقیت، شناخت عقاید و امیدها و آرزوهای کارکترهای متفاوت، شناخت زیبا شناسی، رشد اجتماعی، خودشناسی، خود آگاهی، شناخت جامعه، آشنایی با هنرهای تجسمی، بداهه پردازی، آشنایی با خرد جمعی و آشنایی با تمرکز، تخیل و تصور است و در نهایت تئاتر راهی برای زندگی کردن، فکر کردن و تجربه دنیای دیگر است.

ریسمانچیان در پاسخ به این سوال که چرا کودکان به تئاتر مخصوص خود نیاز دارند گفت:هنر کودکان و نوجوانان دنیایی پر رمز و راز و پر از شادی و زندگی است. هنری مملو از احساس که عقل و منطق زیاد در آن دخل و تصرفی ندارد. تئأتر کودک و نوجوان باید پر از هیجان و تخیل، حرکت، رنگ و فرم و موسیقی باشد.
طرح و ایده در تئاتر باید متناسب با فضای فکری و اقتضای جو حاکم بر محیط باشد و خوراک ذهنی که کودکان و نوجوانان نیازمند آن میباشند.
آدرین میشل نمایشنامه نویس و شاعر مشهور کودکان معتقد است که در شهری که تئاتر بزرگسال هست تئاتر کودک هم باید باشد. نسل امروزی با توجه به قدرت و نفوذ تکنولوژی هر لحظه با دنیا در ارتباط است، پس متن نمایشنامه باید بتواند نیازهای امروزی آنها را بر آورده کند. داستانهای نسل گذشته پاسخگوی نیازهای امروز نیست. سرعت و ریتم تند با داستانهای عصر جدید و فلسفه معاصر با موسیقی متفاوت و هیجان انگیز با نور پردازیهای مدرن پیشرفته از فانتزی های نسل امروزیست. باید بتوان کودک و نوجوان بی قرار امروزی را یک ساعت بر روی صندلی بدون گوشی موبایل نشاند.

این کارگردان و مدرس تئاتر کودک و نوجوان وضعیت فعلی تئاتر مخصوص این رده سنی در کشور را چندان امیدوار کننده ارزیابی نمی‌کند و افزود:متاسفانه تئاتر امروز کشور در پایین ترین سطح خود میباشد.
نبود متن مناسب، کارگردانی های ضعیف، بازیهای متوسط و عروسک های مندرس با گریم های ضعیف و با موسیقی های دست چندمی از عوامل شکست تئاتر کودک و نوجوان است.
اجراهایی بوده است که در آن متن نمایشی با موضوع های بسیار مستهجن با استفاده از کلمات رکیک باعث سرخوردگی از تئاتر برای تماشاچیان شده است!
تئاتر کودک نه تنها از فرایند کلان تئاتر در ایران جدا نیست بلکه به نوعی بازتاب شرایط کلی حاکم بر فضای فرهنگی کشور است. آشفتگی در این بخش نتیجه عدم رویکردهای فرهنگ محور در کل مناسبات اجتماعی است.
راهکار شاید اجتماع خانواده ها و سرمایه گذاری مستقل از دولت برای تهیه خوراک مناسب فرهنگی برای کودکان و نوجوانان باشد تا شاید رویکردهای دولتی نیز به دنبال اقبال فرهیختگان به مرور اصلاح شود.

کاملیا ریسمانچیان در پایان کودکان را اصلی ترین سرمایه هویت فرهنگی یک ملت دانست و گفت:اگر میخواهیم مفاهیم مانند ایرانی بودن، زبان فارسی و حتی مذهب تشیع در نسل های بعد هم امتداد داشته باشد هیچ راهی به جز توجه به انتقال صحیح و متناسب فرهنگی به کودکان و نوجوانان پیش رو نداریم. تئاتر به عنوان هنر زنده و پویا که بیشترین ماندگاری را در ذهن کودک و نوجوان دارد بستریست که در صورت شناخت صحیح و به کارگیری به موقع آن میتواند بخش بزرگی از این وظیفه سترگ را بر دوش بکشد.