مفتاح/ اهمیت و جایگاه روابط عمومی در سازمانها, نهادها و اداره ها هنوز کم رنگ است و مانده تا این جایگاه نقش پررنگ خویش را بیابد.  مانده تا مدیر روابط عمومی را صرفاً موظف به ایجاد پوستر و بنر و طراحی کاتالوگ و برگزاری نشست خبری به هر کیفیت ندانند. مدیر روابط عمومی می بایست عقل مدیر سازمان باشد و راه ارتباطی مردم با آن اداره را تسهیل کند . روند تسریع امور را بیابد تا ارباب رجوع واقعا اربابِ رجوع شود و با تکریم و احترام هرچه بیشتر راحت و سریع درخواستش انجام گیرد. این آرزوی قشنگی است که راه بسیار دارد و تلاش وافر می طلبد.

وقتی به موشکافی مساله می پردازیم قسمتی از نقایص به برخی از مدیران روابط عمومی باز می گردد که نمی دانند بر چه مسندی نشسته اند و چه وظایفی برعهده دارند و البته ناشی از کمبود تخصص آنهاست. وقتی سازمانی به خوبی پیش نمی رود و نارضایتی مردم از آن ارگان بیش از پیش است بخش اعظمی از ندانستن های مردم و نارضایتی ها و نیافتن راه حل بر عهده روابط عمومی است اما از سویی دیگر تمامی ارگان ها نیازمند دیده شدن هستند و اغلب مدیران تلاش می کنند تا بیشتر در لنز دوربین قرار گیرند و نمره بهتری در جمع آوری رزومه به دست آورند, فلذا به روابط عمومی فعال نیازمندند. در نتیجه روابط عمومی به اصحاب رسانه نیازمند است تا بتواند آن سازمان را در چشم مردم ارگانی مقتدر و مردم مدارتر جلوه دهد. در نهایت روابط عمومی اقدام به برگزاری نشست خبری می نماید.

                                                                                                                                   ***

نشست خبری برگزار می شود و البته در همان بدو ورود این سوال به ذهن مدعوین رسانه متبادر می شود که آیا برگزار کنندگان در منزل خویش نیز این چنین, میهمان دعوت می کردند؟!  پارچ های آب خالی روی میز و الیته پشت آن یک بطری آب معدنی کوچک با تعدادی لیوان پلاستیکی که حتی به تعداد مدعوین نیست و در آن هوای گرم سالن کنفرانس, آب لااقل پذیرایی خوبی در برهوت آنجاست. مگر نه آنکه مقرر کردند تا در جهت حفظ محیط زیست, دیگر از این ظروف و آب معدنی در  بطری پلاستیکی استفاده نکنند و آن زمان که همه لبیک گفتند و بطری های آب معدنی را در همان یکی دو جلسه حذف کردند. یادشان رفت گویا مثل بسیاری از مصوبات دیگر...
 بیسکویت کوچکی با روکش کاکائو در بشقابی جلو هر خبرنگار است. نشست خبری آغاز می شود و رییس محترم شروع به سخنرانی می نماید. صدا آن قدر کم است که به قاطعیت می دانی امکان ضبط صدا نیست. یکی از مسئولان مربوط به حوزه روابط عمومی را صدا می زنی و مساله را می گویی. عذر خواهی تحویلیت می دهد و می گوید صدا بلندتر نمی شود و بلندگوها سوت می کشند. مغز تو نیز سوت می کشد و در شگفت می مانی از طرز میهمانی دادنشان.

مدت اندکی ریاست محترم سخن می گوید. نوبت به پرسش خبرنگاران که می رسد عذر خواهی می کند که باید برود و جلسه مهم دیگری دارد! پس نقش روابط عمومی اینجا چه بود؟ آیا مدیر روابط عمومی نمی توانست جلسه را در تاریخی تنظیم کند که آن مقام, وقت بیشتری داشته باشد تا بتواند پاسخ گو باشد؟ جلسه را به دیگری می سپارد و می رود!
خبرنگاران می پرسند یک به یک و پاسخ های تقریبا یک نواخت می شنوند. از جمله آنکه «برای این موضوع اقداماتی قرار است انجام گیرد...» البته چه اقداماتی خدا عالم است؟ و شاید آن مسئول خودش هم نمیداند. در پاسخ به بسیاری از سوالهای دیگر نیز می گوید «این سوال را به دلیل حساسیت موضوع نمی توانم پاسخ بگویم» و البته جوابهای پیش فرضی که همه مسئولان کم کاریهای خویش را ناشی از تحریم و کمبود بودجه و... می دانند. هرچه زیر و رو می کنی ربط نارضایتی و کم کاری این دستگاه مهم را با تحریم نمیابی! جلسه تمام می شود و خبرنگاران که به مثابه میهمانان ناخوانده ای بودند شأن و ارزششان زیر سوال می رود و مدیر روابط عمومی لابد خوشحال است که این نشست به خوبی و خوشی تمام شد.
اما نه سوالها به جواب رسید و نه تکریمی برای اضحاب رسانه بود و نه اصلا می دانستی برای چه دعوت شدی وقتی در خلال جلسه رییس محترم جلسه را ترک می کند.

 وقتی وسیع تر می نگری و نگاه کلی به آن ارگان می اندازی, حجم مردم ناراضی را که از 8 صبح تا  1 ربع مانده به یک بعدازظهر, در این اداره را از نظر می گذرانی همین بی نظمی برایت تداعی می شود. در نتیجه ملموس و راحت تر می توانی به ناکارآمدی مدیر محترم روابط عمومی واقف شوی.

همه رسانه ها به نشست خبری دعوت  نمی شوند. وقتی پاسخ می طلبی متوجه می شوی که رسانه های مطالبه گر را دعوت نمی کنند و از خبرنگاران تحلیل گر اِبا دارند. مبادا سوالی بپرسی که ناکارآمدی مدیر و دستگاه مزبور عیان شود. از سوی دیگر برخی مدیران روابط عمومی پایگاههای خبری را به نشست ها دعوت نمی کنند!
مدیری که به عنوان سردمدار و مدعی رسانه در آن اداره و سازمان فعالیت می کند و نداند رسالت پایگاههای خبری چیست و آن را کم اهمیت از نظر بگذراند باید فاتحه نوع نگرش منسوخش را خواند. دستگاهی که هنوز برای ارسال اخبارش به رسانه ها صرفاً از فاکس استفاده می کند و از ابزارهای دیجیتال به دلیل کم بود اطلاعاتیش دوری می کند, می شود فهمید که او هنوز در سی سال قبل مانده است. او نمی داند که تمام زندگی انسان های عصر جدید در گوشی تلفن همراهشان در حال خلاصه شدن است. به جای ایمیل و اپلیکیشن و صفحات مجازی هنوز با فاکس اطلاع رسانی می کند و انتظار دارد تا آن رسانه مجدداً اقدام به تایپ اخبار کند. او سرعت انتشار اخبار را نمی داند.

با مدیر روابط عمومی یکی از سازمانهای بسیار بزرگ شهر سخن می گفتم. می گفت در سال گذشته 4 نشست خبری برگزار کردیم اما چند رسانه مورد وثوق خود را که صرفا مجیزگویمان بودند و اخبار را همانطور که می خواهیم منتشر می کنند دعوت کردیم. می گفت از رسانه هایی که بخواهند مدیر ما را به چالش بکشند و از اوضاع فجیع سازمان بپرسند دعوت نمی کنیم. می گفت می دانیم در سازمانمان چه خبر است اما مدیرمان بسیار می ترسد از نشست خبری. فلذا به صرف دعوت از چند رسانه اکتفا می کنیم تا در رزومه خود برگزاری نشست خبری و تعامل با اصحاب رسانه را داشته باشیم.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل... وقتی ندانند رسالت رسانه مطالبه گری است و مجیزگویی خلاف اصل است هنوز در الف مدیریتی خود مانده اند. نمیدانند پایگاه خبری پایگاهی است در جهت تحلیل و ارزیابی اخبار که متخصصان ویژه خود را می طلبد و صرفاً به نقل اخبار اکتفا نمی کند و تعریفش با خبرگزاری و رسانه های چاپی متفاوت است. درحالیکه در عصر جدید تحلیل اخبار بسیار نیازمند تر از سابق است و با دو دو تا چهارتا کردن نویسنده و تحلیل گر و چیدن پازل گونه اطلاعات از سرتاسر محیط خبری نقش جدیدی ساخته می شود که می تواند کمک بزرگی به پیشبرد اهداف سازمان ها کند و به حل مشکلات و مسائل مردم بپردازد. حال که می بینیم دستگاههای مزبور به دعوت از پایگاههای خبری نمی پردازند و صرفاً رسانه های مورد وثوقشان را ارج می نهند به عدم جسارت مدیر و مدیر روابط عمومی میتوان دست یافت.

پیشنهاد می کنیم محتواهای زیر را مطالعه کنید: 

اختصاصی| انزوای معنادار پایگاههای خبری تخصصی استان اصفهان

اختصاصی| کثرت مجوزها و رسالت از یاد رفته پایگاه های خبری/ جدول مشخصات و رتبه پای...

اختصاصی/تهدید رسانه ها مانع تحقق عدالت

آهای مردم: کتاب گران شد

حیات رسانه امروز در گرو تحول

استقلال خانه مطبوعات مرهون همتی مضاعف

مطالب پیشنهادی