به گزارش مفتاح نیوز؛ اخیرا در خبرها شنیده شد که هیئت دولت  در روز دهم دیماه سال نود و نه مصوب کرده ۱۵۰ هزار دلار یا معادل یورویی آن به خانواده‌ها و بازماندگان هر یک از جانباختگان سقوط هواپیمای اوکراینی در اسرع وقت فراهم و مبالغ براساس مستندات به ذی‌نفعان پرداخت شود. اقدام هیات دولت را برفرض صحت به فال نیک میگیریم و در عین حال این مطلب ما را بر آن داشت که در مورد حادثه تروریستی اتوبوس جاده خاش زاهدان نیز نکاتی هر چند محدود به رشته تحریر در آوريم. 

بهمن ماه سال ۹۷ در منطقه ای مابین شهرستان خاش_زاهدان در استان سیستان و بلوچستان اتوبوس حامل تعدادی از جوان دارای خانواده و هزاران آرزوی مختلف که کمترین آن‌ دیدن چهره کودکان خود پس از مدتها ماموریت و دوری از خانواده بود با حمله تروریستی و از قبل برنامه ریزی شده گروهک جیش الظلم و مورد حمایت اعتباری و مالی عربستان سعودی که از مرزهای پاکستان وارد کشورمان شده بودند با مقادیر زیادی مواد منفجره مورد هدف قرار گرفته و در آتش سوخت و شهدای این حادثه دیدار فرزندانشان را در ظاهر به قیامت واسپردند و تعدادی هم با جراحت های فراوان، سختی ادامه زندگی را در معامله با خدا بجان خریدند.

اکنون و پس از گذشت تقریبا دوسال از این حادثه تروریستی به گفته حسین صادق زاده وکیل خانواده این شهدا و نیز بازماندگان، هیات دولت هیچ مصوبه اجرایی در این خصوص نگذرانده و اقداماتی در خور شأن خانواده معزز این بیست و هفت شهید مدافع امنیت حریم اسلام و ایران و دوازده جانباز جامانده از خیل شهدای این حادثه تروریستی انجام نگرفته است.

وی که پس از سکوتی تقریبا دوساله صرفا با انتشار خبر مصوبه هیات دولت در پرداخت غرامات جانباختگان هواپیمای اوکراینی لب به سخن گشود و خواستار رسیدگی به این موضوع با قید فوریت شد و مأخوذ به حیا بودن خانواده های شهدا را دلیل اصلی عدم ورود بمثابه پیگیری موضوع هواپیمای اوکراینی دانست و در این خصوص اظهار داشت وظیفه دولت در اینگونه موارد برخورد عاقلانه، عادلانه و یکسان با موضوعات‌ مشابه است و ضمن تایید اقدام دولت در قبال جانباختگان هواپیمای اوکراینی، مؤکد رسیدگی به قضیه اتوبوس خاش را نیز از دولت و همچنین مجلس انقلابی خواستار شد.

در پایان این سوال در برخی اذهان باقیست که چرا برخی اتفاقات و حوادثی که همراه با ضایعات جبران ناپذير است در کوتاه ترین زمان به ورطه فراموشی میرود هر چند خانواده هایی تا نسلهای بعد متاثر از آن می شوند و براستی مسئولیت دولتها در قبال این فراموشی ها چقدر است؟

پایان مطلب/