به گزارش سرویس بین الملل پایگاه اطلاع رسانی کشوری مفتاح نیوز به نقل از راهبرد معاصر؛ عماد آبشناس، تحلیلگر مسائل منطقه در پاسخ به این پرسش، یکسال از شهادت سردار سپهبد سلیمانی می گذرد. برجسته سازی و دفع کلیدی دشمنان از جمله داعش و تروریست های منطقه در سالی که گذشت چگونه بود؟ گفت: سردار سلیمانی طی دوره ای که فرماندهی نیروی قدس را عهده دار بود با چند نوع مبارزه روبرو بود، بحث اخراج اسرائیلی ها از جنوب لبنان بود که این اتفاق در دورانی محقق شد که ایشان فرماندهی نیروی قدس را بر عهده داشت و با همکاری نزدیک او با حزب الله لبنان میسر شد. سید حسن نصرالله با صراحت گفت که در جنگ 33روزه شهید سلیمانی بجز 48 ساعت در باقی زمان ها در لبنان بود و هدایت جنگ بر علیه اسرائیل را بر عهده داشت. یکی از دلایل پیروزی حزب الله بر اسرائیل حضور مستمر و مستقیم سردار سلیمانی در لبنان بود.

وی در ادامه این پرسش پاسخ داد: در مرحله دوم، جنگ سوریه بود که دیدیم یک سری از نیروهای تکفیری با توطئه آمریکا و اسرائیل برای سرنگونی دولت مردمی سوریه شکل گرفت و شهید سلیمانی و نیروی قدس توانستند دولت مردمی سوریه را حفظ کنند. سردار سلیمانی با راه اندازی ارتش های مردمی مشابه با همان چیزی که ما داریم توانست توطئه آمریکایی ها را در سوریه خنثی کند. امروزه دولت سوریه توانسته است بخش های بزرگی از سوریه را از دشمنان پس بگیرد و باقی مناطق نیز در حال بازپس گیری است و می توان گفت تقریبا سوریه از مرحله نظامی وارد مرحله سیاسی شده است.

ابشناس ادامه داد: در یمن با حمایت قاطع جمهوری اسلامی که از خواست خود مردم یمن بود توانستند روی پای خود بایستند و در مقابل دشمنانی که می خواستند سرزمین آنها را اشغال کنند مقاومت داشته باشند. در عراق نیز بر کسی پوشیده نیست که سردار سلیمانی به طور مستقیم در جنگ بر علیه داعش حضور داشت و ایران از نیروهای مردمی که بر علیه داعش می جنگیدند حمایت کرد. آقای بارزانی به طور مستقیم اظهار داشت که وقتی همه پشت کردهای عراق را خالی کردند سردار سلیمانی بود که آمد و با پل هوایی تسلیحاتی به اربیل کمک کرد تا مقابل داعش بایستند. همچنین در بغداد وقتی که این شهر در حال سقوط بود و آمریکا حتی حاضر نبود تسلیحات خریداری شده عراق را به این کشور تحویل دهد. سردار سلیمانی بود که به بغداد رفت و با کمک شهید ابو المهدی المهندس همراه با بقیه نیروهای مردمی عراق در کنار داعش ایستاد و در نهایت داعش را از بین برد.

او بیان کرد: این اقدامات توطئه های آمریکا و اسرائیل و متحدین این کشورها را در منطقه با شکست روبرو کرد.آمریکا وقتی راه دیگری برای متوقف کردن فعالیت های شهید سلیمانی نداشت فکر کرد می تواند این مسیر را با ترور او متوقف کند اما آمریکا دید که ترور ناجوانمردانه اش نه تنها راه شهید سلیمانی را متوقف نکرد بلکه ایران را مصمم کرد تا راه شهید سلیمانی را ادامه بدهند.

ابشناس در پاسخ به این پرسش، مقاومت را در غیاب سردار شهید سلیمانی چگونه می بینید؟ گفت: سردار سلیمانی قهرمانی ملی بود همه به او علاقه داشتند و دارند و او فردی نیست که ما بتوانیم بگوییم کسی می تواند جای او را بگیرد. اما ما راهی که تجربه کرده را یاد گرفته ایم که مقاومت به فرد وابسته نیست. مقاومت برای موفقیت مجبور است قهرمانان خود را تدفین کند این خون است که ریشه های درخت مقاومت را تغذیه می کند. با از دست دادن شهید سلیمانی نمی توان کسی را به جای او گذاشت همانطور که شهدای که از دست داده ایم جایگزین نمی شوند. اما همه این شهدا با هم راه را باز کرده اند و امروز جبهه مقاومت می تواند قوی تر و پر سرعت تر از دیروز راه خود را ادامه بدهد. شهید عماد مغنیه را ترور کردند ولی حزب الله قوی تر از دیروز پیش رفت.

وی در پاسخ با اشاره به این موضوع، این اتفاق عراق را با دو دستگی روبرو کرد. عده ای به سرعت در مجلس طرح خروج نیروهای خارجی از این کشور را تصویب کردند و عده ای موافق ادامه حضور نیروهای آمریکایی در عراق بودند. پرونده خروج آمریکایی ها از عراق به چه می انجامد؟ پاسخ داد: براساس سیاست موسوم به سیاست ماکیاولی که آمریکایی ها از آن تبعیت می کنند با اشغال عراق عاملین و مزدورانی در این کشور استخدام شدند. اما همه مردم عراق خواستار خروج آمریکایی ها از این کشور هستند و از نیروهای اشغالگر آمریکایی نفرت دارند. یک عراقی وطن پرست وجود ندارد که خواستار خروج آمریکایی ها از عراق باشد. ماجرای ترور شهید سلیمانی احساسات مردم عراق را برانگیخت. اما این قانون قبل از ماجرای ترور نیز بحث شده بود و آمریکایی ها درصدد جلوگیری از تصویب آن بودند بعد از ترور شهید سلیمانی بسیاری از کسانی که در مقابل این طرح مقاومت می کردند نتوانستند در مجلس مقاومت کنند و این طرح تصویب شد. آمریکایی ها با آوردن الکاظمی امیدوار بودند جلوی این طرح گرفته شود ولی این طرح دیر یا زود اجرا می شود و آمریکایی ها یا با پای خود از عراق خارج می شوند و یا عراقی ها آن ها را در تابوت می گذارند و از عراق بیرون می آورند.