به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری مفتاح  روز گذشته در نشست خبری اولین کنفرانس ملی شهر دوستدار کودک ، عضو شورای شهر اصفهان اظهار داشت: " اولین کنفرانس ملی شهر دوست دار کودک  با حضور هیئتی از یونیسف به زودی در اصفهان برگزار خواهد شد.

کوروش محمدی با بیان اینکه نگاه ما به کودکان نگاهی ابزار گونه بوده که هر موقع خواستیم کاری کنیم صرفاً چند پارک و مهدکودک افتتاح کرده ایم، تصریح کرد: کودکان ساخته و پرداخته افکار بزرگترهایشان هستند.
وی با اظهار امیدواری از برگزاری این کنفرانس به عنوان ایجاد  جرقه ای برای مشاهده کودک در جایگاه خود، گفت: با برگزاری این کنفرانس دور دستها را مشاهده کرده ایم. وی اظهار داشت: شورای پنجم با تمام توانش پشت این قضیه است ضمن آنکه ما به دنبال پیشنهاد بودجه متمرکز به عنوان بودجه شهر دوستدار کودک هستیم.

محمدی گفت: این انتخاب برای اصفهان به عنوان پایلوت کشوری اتفاق می افتد.
عضو شورای شهر اصفهان اظهار داشت: شهر دوستدار کودک ضرورتی برای حکم رانی خوب است . حق کودکان آن است که شهر، دوستشان داشته باشد.
کوروش محمدی بیان داشت: با ایجاد شهر دوستدار کودک دنیای به دور از نابهنجاریها برای کودکان ایجاد میشود. ضمن آنکه کودکان سرمایه یک جامعه اند.
محمدی با تصریح بر آنکه ما قرار است در دو حوزه فرهنگی و کالبد شهر ورود کنیم گفت: کدام یک از خیابانهای ما برای کودکان امن هستند؟ نمیخواهیم این شهر دوستدار کودک در حد سمینار باقی بماند! اما به زودی شورای شهر کودکان را به طور رسمی ایجاد میکنیم و یک تالار در اختیارشان قرار خواهیم داد و این نویدی است که به کودکان خواهیم داد به عنوان نسل سازگار با اجتماع.

محمدی بیان داشت: ما قرار نیست برای کودکان تصمیم بگیریم چرا که خودشان تصمیم خواهند گرفت. وی اظهار داشت:یونیسف ، وزارت کشور ،شهرداری و شورای شهر  برای تحقق این مورد هزینه کرده اند".

اما آنچه به ذهن متبادر میشود آن است که اگر برگزاری این کنفرانس اقدامی هیجانی و بدون تدبیر و برنامه ریزی برای ایجاد زیرساختها باشد بنظر میرسد همچون طرح های استارت خورده در سالهای گذشته محکوم به زوال است.

در دوران شهردار سابق، اصفهان به عنوان شهری که به ترویج افکار مبتنی بر استفاده شهروندان از دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه پاک پرداخت؛ شهرت یافت. بسیار هزینه در باب احیای این مورد و اشاعه فرهنگ دوچرخه سواری اما بدون ایجاد زیرساختهای لازم شد و سه شنبه های بدون خودرو و ترغیب مردم به استفاده از دوچرخه و استفاده شخص شهردار از دوچرخه در این روز رسانه ای شد.

اما پس از اتمام دوران مدیریت شهردار، این روزها نیز کم کم به فراموشی سپرده شد و به خاطره ها پیوست. هرچند که معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار در مهرماه امسال به نقل از ایمنا اعلام داشت که قرار است ایستگاههای دوچرخه در شهر مکانیزه شود اما اکنون مدتی است که به علت تعمیرات که شاید به دلیل همین مکانیزه شدن باشد ایستگاهها تعطیل است.

۴۸ ایستگاه دوچرخه سواری ایجاد شده در شهر اما هنوز اصفهان را تبدیل به شهر مطلوب دوچرخه سواری بدل نکرد.
چهارباغ پیاده راه شد و از عبور خودرو ها ممانعت به عمل آمد  تا شاید مردم راحت تر بتوانند به دوچرخه سواری بپردازند اما عدم رعایت استانداردهای لازم در مناسب سازی شهر در نقاط اتصال چهارباغ به خیابان شمس آبادی و برخی از مسیرها این امر را غیرممکن ساخت.

 ضمن آنکه چهارباغ شاید به عنوان اولین خیابان در اصفهان بود که لاین ویژه دوچرخه سواری داشت اما عملا این امر محقق نشد.
با آنکه امروز در دورانی به سر میبریم که دیگر مناسب سازی شهری در همه جای دنیا امری عادی و پیش پا افتاده است اما هنوز شاهد آنیم که این ضرورت در مدیریت شهری رعایت نمیشود.

معلولان ، دوچرخه سوران و زنان به همراه  کالسکه حامل فرزندشان  با موانع بسیار جدی و خطرناک و ناامن در هنگام تردد در شهر روبرو هستند. که ماندن در خانه ،گاه به سختی و مشقت راه رجحان دارد.

شهر دوستدار کودک یعنی شهر دوستدار مادری که بتواند فرزند خود را در نهایت ایمنی در کالسکه بگذارد و به شهر بیاید.

در پی سوال خبرنگار مفتاح مبنی بر آنکه چه تمهیداتی برای شهر دوستدار کودک اندیشیده اید؟ و آیا تعاملاتی را با سازمانهای مختلف مبنی بر حل گره معضل کودکان کار و یا کودکان معلول و بازمانده از تحصیل به عنوان مصادیق راه گشا برای شهر دوستدار کودک؛ داشته اید؟ در پاسخ دکتر حسینی نیا رییس کنفرانس شهر دوستدار کودک اظهار داشت:
صرفا روسای سازمانهایی همچون بهزیستی را به این کنفرانس دعوت کرده ایم که امیدواریم شرکت کنند و تعامل دیگر با سایر سازمانها نداشته ایم.
آنچه در این نشست خبری نمایان بود آن که برنامه جامع برای تبدیل اصفهان به شهر دوست دار کودک تدوین نشده است اما اقدامات موثر و قابل تحسین هرچند جزیی سابقا انجام شده است. اما صرف برگزاری این کنفرانس شاید آغاز راهی مبنی بر تحقق این رویا باشد. امید است پس از اتمام دوره مدیریت شهری فعلی این رویا به خیالی خام بدل نگردد.

ضمن آنکه قبل از برگزاری این کنفرانس نیز به وضوح میتوان با نگاهی مدبرانه و استفاده از نظرات کارشناسی متخصصان این حوزه به اِلِمانهای شهر دوستدار کودک دست یافت این درحالی است که دعوت از میهمانان خارجی نیز بر تعلیم این موضوع و نشر تجربه های خود  امری نیکوست.

امید آنکه با بومی سازی موارد مطروحه  در این کنفرانس این آرمان زیبا محقق و پس از برگزاری کنفرانس به تدوین دستورالعمل جامع و کاربردی در این حوزه منجر شود.

انتهای پیام/