مفتاح نیوز/ فاطمه مستغنی_  مراسمی با عنوان" آیین گشایش رسمی روز اصفهان"  در اول آذرماه هزار و سیصد و نود و هفت در محل مهمانسرای تاریخی و باشکوه عباسی  با حضور مهمانان خارجی و داخلی، مدیران شهری و جمعی از اصحاب رسانه برگزار شد.

این مراسم که بیشتر  با هدف نشان دادن قدمت تاریخی و با اهمیت اصفهان و  رونمایی از تمبر جدید به همین مناسبت و نشان نماد قوس برای اصفهان بود ؛ تشکیل شد و البته این مهم را گوشزد میکرد که هنوز نقش اصفهان در کشور میتواند پررنگ و با اهمیت باشد.

نکته قابل توجه پخش کلیپی درباره اصفهان بود که از ادوار گذشته این شهر  را با نگاهی ذره بین گونه از دید جهانگردان خارجی و نقش مهم آن در کشور کنکاش مینمود. از ناملایمتی هایی که با این شهر و مردمانش صورت گرفته بود و حمله مغول و از دم تیغ گذراندن مردمان اصفهان تا شکوه سلجوقیان و صفویه و شاه عباس و پایتخت شدن اصفهان، در چند سده از تاریخ.

 از شعر تلخ کمال الدین  و جمله تاریخی "زنده نبودن هیچ کس در شهر به جز زنده رود" بر اثر حملات دشمنان همچون  افغانها و تیره شدن روزگار مردمان این سرزمین تا جان گرفتن دوباره این شهر. اعصار و قرون یک به یک از نظر گذرانده میشد تا به عصر پهلوی رسید.

"... در این زمان اداره دارایی تاسیس شد، کارخانه های صنعت نساجی نماد توسعه شهر شدند و اقتصاد شهر را رونقی دوباره بخشیدند .  کارافرینان بزرگ در شهر درخشیدند و طبقه کارگر صنعتی برای اولین بار در اصفهان به وجود آمد.

 در زمان پهلوی دوم توسعه شهر ادامه یافت. ساخت تونل کوهرنگ و سد شاه عباس آب شهر را تضمین کرد. و احداث کارخانه ذوب آهن و کارخانه سیمان،  افزایش اشتغال را به دنبال داشت.  تبعاً افزایش ساکنان شهر منجر به ایجاد مجموعه های مسکونی جدید همچون خانه اصفهان و ملک شهر  شد.

 در این دوران در حوزه علم، دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی تاسیس شدند . و در عرصه هنر، بزرگانی همچون  تاج ، شهناز ، کسایی و  ارحام صدر خوش درخشیدند. " بعد از آن اثرگذاری اصفهان را در جریان جنگ و حضور فعال جوانان رشید که به خیل مدافعان وطن پیوستند و نقش پررنگ اصفهانیها در انقلاب بررسی شد . و بعد از جنگ، در زمان روند سازندگی  دوران رشد شهر نمایان شد . احداث خیابانها و بزرگراه  و ایجاد شرکت فولاد مبارکه در اطراف اصفهان  از دستاوردهای آن زمان برشمرده شد.

و پس از آن ایجاد بناهای بعضاً شاخصی چون جهان نما و مصلی را با شمایل اروپایی عنوان نمود. در ادامه کلیپ آنطور گفته شد که : "اکنون شهری داریم که با بی آبی و بدهوایی نفسش به شماره افتاده است . مقصدی که زمانی پذیرای مهاجران موفق و توانمند بود اکنون حتی توان حفظ طبقه خلاق و کارافرین خود را نیز ندارد .

شهری که به قول حمدالله مستوفی زمانی قلب ایران  شهر بوده است اکنون دچار گرفتگی عروق شده است و اگر به درمانش نکوشیم ممکن است از دست مان برود.  اما نباید دست روی دست گذاشت. شهر ما هر زمان که تا مرز نابودی پیش رفته است ققنوس وار سر از خاکستر برآورده و اراده زنان و مردان به دادش شتافته است.

اکنون این ماییم و رسالت تاریخی بر دوشمان نهاده شده است.

یادمان باشد اصفهان قلب ایران شهر است و عروج و زوال اصفهان تنها قصه یک شهر نیست بلکه داستان یک کشور بلکه تمدن است."

 گزیده ای از فیلم اصفهان نشانگر اذعان مدیریت محترم شهر بر وضع اسف بار آن شکوه تاریخی بود و صراحتاً عنوان شد که در سالهای پس از جنگ زوال شهر را روز به روز شاهدیم تا جایی که زنده رود، مرده رود شد و آسمان لاجوردی اصفهان به "بدهوایی" بدل شد.

 صداقت و تصریح مدیران را در این کلیپ می ستایم و نمره عملکرد را به عهده خودشان مینهم.

 آنها میدانند کلید خشکسالی رودخانه ای که در اعصار و قرون قبل، زنده رود میخواندند ؛ از همان سالهایی خورد که به دلیل تامین برق با ایجاد سد بر روی رود همیشه زنده، مانع ورود سیلابهای فصلی این شهر شدند و سد ، یعنی بزرگترین منبع تبخیر آب احداث شد.

سیلاب های فصلی که در فصول پاییز و زمستان تا حوالی شهرستان نایین را سیراب میکرد و به دلیل وجود رودخانه وسط شهر و طرح  طومار مادی(ماء الوادی و یا جوی )  شیخ بهایی و تمهیدات اندیشیده شده در سده های گذشته،  این سیلابها موجبات خطر و به زحمت انداختن مردمان اصفهان نبود.

سفره های زیرزمینی پر آب بود و احتمال وقوع رانش زمین امری محال در این شهر بود. آثار فرونشست زمین و آسیب به پل های تاریخی هرگز در مخیله هیچ کس نمی گنجید.

حال که کشاکش برداشتهای بی رویه آب و طرح کشاورزی های بی هدف و سرمایه گذاری های بدون سود و میوه های رسیده و فاسدشده پای درخت های همان حوالی به دلیل عدم اعمال مدیریت صحیح و سوددهی کافی

 موجب شده است تا وزارت نیرو و کشاورزی  ، به عدم اجماع آراءرسند و دود تند و سوزنده آن به چشم مردم همیشه جاودان اصفهان فرو رود.

گاوخونی خشک شد و ذرات مواد سمی و شیمیایی تهدید دیگری برای مردمان  شهر شد .

طرح انتقال آب از حدود سالهای ۱۳۷۰ و عدم توجه به هشدار دانشمندان محیط زیست قطع به یقین رکود سنگین کشاورزی و صنعت اصفهان را به دنبال داشت.

بیکار شدنِ چندصدهزار ساکنین پایین دست رودخانه ۴۱،۵۰۰ کیلومتری و مهاجرت فصلی یا کامل آن‌ها به استانهای دیگر یا شهر اصفهان از کمترین نتایج آن بود.  که پیشنهاد ایجاد شغلی دیگر در صحن علنی شورای شهر برایشان مطرح شد!

این درحالی است که ایران عضو کنوانسیون بین‌المللی رامسر است که بر طبق آن حق ندارد قوانینی تصویب کند که بر اثر آن تالابها خشک شوند.

 برداشت بی‌رویه آب از حوزه آبریز زاینده رود در فلات مرکزی و اختصاص آن به صنایع و مناطق دیگر خلاف تعهد ایران در این کنوانسیون است.

و زمزمه های برخی که آرام آرام صدای گستاخانه شان را از لابلای هیاهوها میشود شنید که " اصفهان فقط به زاینده رود نیست!!"

آیا نمیدانند اصفهان به عمده دلیل زاینده رود ، اصفهان شد و بناهای مسحور کننده و تجلی گاه عرش خداوند در آن سبک معماری ایرانی_ اسلامی  و آسمان نیلگون شهر به تاثیر از رود همیشه خروشان شکل گرفت و موجب شکوه شهر گشت؟!

 حال در مقابل چه، آنقدر راحت و بی پرده و دریده، تاریخ و آن دیرینه پرشکوه شهر را به بهای ناچیز میفروشند ؟!

مدیران ما میدانند هنوز عدم اعمال مدیریت صحیح بر این شهر حاکم است؛

باشد تا ققنوسی سر از خاکستر برآورد و سامانی به این نابسامانی تاسف برانگیز بخشد.